Wie bent u?
Mijn naam is Astrid Lofvers. Ik ben geboren in 1944 in Utrecht.
Waar woont u?
Sinds 1988 woon ik naar grote tevredenheid in de Vrouwehekstraat. Ik woon hier met veel plezier. Ik heb het getroffen met mijn buren, ze staan altijd voor me klaar!
Hoe bent u terecht gekomen in de Patrimoniumbuurt?
Ik woonde in een flatje in Haarlem, maar ik had een urgentieverklaring. Na heel vaak langs te zijn gegaan bij de woningstichting kon ik na 18 jaar eindelijk mijn huis in de Patrimoniumbuurt betrekken.
Wat doet u in het dagelijks leven?
Ik heb vijf kleinkinderen waar ik graag oppas. En ik doe heel veel vrijwilligerswerk. Ik ben o.a. gastvrouw bij de doopsgezinde kerk in de Grote Houtstraat. Ik help bij de koffieochtenden en bij andere evenementen. Daarnaast ben ik regelmatig aanwezig in het inloophuis Kennemerland in Santpoort Noord. Dit inloophuis is er voor (ex-)kankerpatiënten en hun naasten. Ik zing in hun koor, zwem via hen en ik maak en verkoop kaarten voor ze. Rondrijden in mijn scootmobiel doe ik ook graag. Ik heb genoeg te doen, verveel me nooit!
Wat vindt u het mooiste plekje van onze wijk?
De Kloppersingel vind ik prachtig, ik rijd er graag omheen met mijn scootmobiel.
Wat zou u graag anders willen zien in de wijk?
Ik ben best content hier. Soms wat kleine dingen, zoals een smalle stoep en scheefliggende tegels, maar dat zijn kleinigheden. Ik ben overigens blij dat de Fjord weer geopend is en dat er activiteiten worden georganiseerd. Het is fijn om een ontmoetingsplek in de buurt te hebben waar je kunt samenkomen met je buurtgenoten.
Wie moet er in de wijk komen wonen en waarom?
Eigenlijk is het voor mij niet de vraag wie, maar vooral wat. Vroeger had je veel kleine ondernemers in de wijk. Ik zou het leuk vinden als die weer terug zouden komen, met verkoop aan huis en mooie etalages.
Waar bent u trots op?
Ik ben trots op mijn twee zonen. Ik heb ze alleen opgevoed en het zijn goede jongens geworden. Ze hebben het goed voor elkaar.
Wat is uw levensmotto?
Neem het heft in eigen handen. Een voorbeeld: ik werd ziek en mijn arts vertelde dat beweging goed was voor mijn hart. Ik vroeg hem wat ik dan het beste kon doen en de dokter antwoordde: zwemmen. Maar dat durfde ik helemaal niet. Toen ben ik het – met succes – gaan proberen. Op mijn 63e haalde ik mijn zwemdiploma A, op mijn 65e diploma B en mijn snorkeldiploma heb ik gehaald toen ik 70 was. Daarna kon ik een grote droom werkelijkheid laten worden: snorkelen met dolfijnen. Nog een voorbeeld: ik wilde wat doen voor het inloophuis Kennemerland. Ik had net mijn scootmobiel. Ik ben toen op mijn scootmobiel op pelgrimstocht naar Witmarsum in Friesland en weer terug naar Haarlem gereden, een tocht van ruim 643 kilometer. Het was geweldig, ik heb hele leuke contacten opgedaan en daarmee ook nog eens €6.000,- opgehaald. Ik zoek steeds weer een nieuwe uitdaging, ik ben een broodje bijzonder.
Wat is uw grootste blunder?
Ik maak geen grote blunders. Wel fouten, maar daar leer je ook weer van.
Wat wilt u verder kwijt?
Geniet van het leven, het is zo mooi. Dat zeg ik ook altijd tegen de visite als ze op bezoek zijn geweest.
Aan wie geeft u de pen door en wat heeft u altijd al willen vragen aan deze persoon?
Ik wil de pen graag doorgeven aan Peter Caljouw van viskraam Leo van Rhijn op het Frans Halsplein. Ik weet dat het een familiebedrijf is en ik ben wel benieuwd hoe het is om een familiebedrijf te runnen.
En dan nog de vraag van Arnold van Strien: Hoe krijgt u het voor elkaar om zo positief te blijven, ondanks uw handicap?
Ik plan elke dag iets leuks in, zodat ik iedere dag een goede reden heb om op te staan. Ik kijk juist naar wat ik nog wel kan en probeer ook steeds weer nieuwe uitdagingen te bedenken én uit te voeren, net zoals mijn pelgrimstocht naar Friesland. En humor vind ik ook erg belangrijk, ik lach iedere dag!