In de vorige ‘Bewoner aan het woord’ gaf Henk Klaassen de pen door aan onze wijkgenoot Arnold van Strien. Wie is Arnold en wat bindt hem aan de Patrimoniumbuurt?
Wie ben je?
Ik ben Arnold van Strien, 66 jaar. Ik ben sinds 1972 getrouwd met Gitta en vader van zoon Harold (bijna 43) en dochter Mariska (40).
Hoe lang woon je al in de Patrimoniumbuurt en hoe ben je hier terecht gekomen?
Ik ben in 1954 vanuit mijn geboorteplaats Deventer verhuisd naar Vrouwehekstraat 65. Na mijn huwelijk in 1972 ben ik via de Kleverparkbuurt en de Parkwijk in 1988 weer in hetzelfde ‘ouderlijk huis’ terecht gekomen en daar woon ik nog steeds.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben sinds 1 februari 2015 officieel gepensioneerd. Ik heb o.a. bijna 22 jaar bij de KLM en 8 jaar bij de gemeente Haarlem gewerkt.
Wat vind je het mooiste plekje van onze wijk?
De zitbank bij de Kloppersingel ter hoogte van de Koningkerk.
Wat zou je graag anders willen zien in de wijk?
Ik zou graag anders zien dat de sociale huurwoningen aan de Kloppersingel en het Rozenhagenplein van Pré Wonen niet verkocht zouden worden na het vertrek van de huurder/huurster.
Wie moet er in de wijk komen wonen en waarom (bijvoorbeeld een popster, minister, bekende Haarlemmer etc)?
Iedereen is voor mij welkom in de wijk, ik maak hierin (bijna) geen onderscheid.
Waar ben je trots op?
Ik ben trots op mijn overleden ouders. Mijn vader was de eerste secretaris van de wijkraad Patrimoniumbuurt begin jaren 70. Mijn moeder was ook jarenlang lid van de wijkraad. Beiden waren sociaal en sportief betrokken in het Haarlemse.
Wat is je levensmotto?
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Wat is je grootste blunder?
Om in een lokale politieke partij te stappen, waarvoor ik 14 maanden schaduwraadslid ben geweest, zonder mij grondig af te vragen of mezelf op de hoogte te stellen hoe de structuur en communicatie geregeld was.
Wat wil je verder kwijt?
Ik heb in de Patrimoniumbuurt een fantastische en onbezonnen jeugd gehad!
Aan wie geef jij de pen door en wat heb je altijd al willen vragen aan deze persoon?
Ik geef de pen door aan Astrid Lofvers met de vraag hoe zij het met haar handicap toch voor elkaar krijgt om zo positief te blijven.
En natuurlijk niet te vergeten de vraag die Henk aan jou heeft gesteld: “Hoe komt het dat je zo gek bent op basketbal, en heb je ook andere sporten gedaan? ”
Begin jaren 60 werd er op het speelplein aan de Nieuwe Landstraat veel gesport. Honkbal, voetbal en basketbal met o.a. Jan Dekker, Paul van der Ree, Gert den Hertog, Frits Klaassen, Peter Caljouw, Hans Blom, Johan Bakker, Jaap Bolijn, Leo Ansing en Gerard van Gelder. Jan en Paul hebben jarenlang in de Eredivisie en in het Nederlands team gebasketbald. Frits heeft als semiprof bij PEC Zwolle en Peter bij de HFC Haarlem gespeeld.
Ik heb zelf van 1959/1960 t/m 1968/1969 in de jeugd bij de HFC Haarlem gespeeld en werd daar toen voor het betaald voetbal medisch afgekeurd. Van 1980 tot 1985 was ik medeoprichter, speler, coach en scheidsrechter bij T.Y.B.B. – basketbal. Daarna ben ik tot en met 2009 basketbal scheidsrechter in het rayon Noord Holland geweest. Vanaf 2011 ben ik vast jurytafel-lid op het Olympisch Sport Center Papendal bij de Nationale Dames- en Heren rolstoelbasketbalteams en daarna ben ik begeleider geworden van de scheidsrechters bij VBC Akrides in IJmuiden.
Ik fluit nog regelmatig nationale- en internationale toernooien in binnen- en buitenland o.a. bij de LHBT-toernooien.
Basketbal is en blijft een attractieve sport, zowel om te beoefenen als om naar te kijken.
In de volgende aflevering: buurtbewoonster Astrid Lofvers.