HAARLEM – Ze wordt liever geen directrice genoemd. ,,Dat klinkt zo streng. Ik denk dan aan zo’n vrouw met een hoog knotje.’’ De titel directeur staat haar wel aan. Leuker nog vindt ze het alternatief ‘grote juf’, bedacht door een van de leerlingen. ,,Ik ben totaal niet groot. Maar het klinkt stoer’’, vindt Betty van der Vlist (62). Ze zit veertig jaar in het onderwijs, waarvan ze tien jaar als directeur op de Haarlemse Willem van Oranjeschool werkt.
Door Tamar Sipkes stadsredactie@haarlemsdagblad.nl – 30-12-2015, 14:48 (Update 30-12-2015, 14:51)
‘Als directeur kun je invullin
g geven aan je droomschool’
Het is stil in het markante, ruim neg
entig jaar oude schoolgebouw aan de Rozenhagenstraat. Vanwege de kerstvakantie zijn er geen leerlingen. ,,Een school zonder kinderen is als een tuin zonder bloemen’’, vindt Betty.
Geroutineerd loopt Betty via de trappen naar de lokalen toe. Stoelen staan op tafels en verspreid in de klassen. Op de gang liggen schoonmaakspullen. Er wordt gewerkt aan een schone school voor het nieuwe jaar.
Janken
Eenmaal in Betty’s kantoor, valt direct de kerstboom op. Aan de takken hangen briefjes met teksten van collega’s die Betty feliciteren met haar vier decennia in het vak. Bij elke persoonlijke boodschap hangt een bijpassende kerstbal. ,,Iemand gaf me bijvoorbeeld een uil voor in de boom. Op het briefje stond: ’omdat je zo wijs bent’. Toen ik al die lieve woorden las, heb ik gewoon een potje staan janken.’’
De leerlingen hebben ook een verrassing in petto voor Betty, heeft ze vernomen. ,,Ik heb geprobeerd een kind om te kopen met een snoepje om het me te vertellen. Helaas, dat lukte niet”, zegt ze lachend.
Betty ging ruim veertig jaar geleden, nadat ze de pedagogische academie had afgerond, aan het werk. Ze werkte bij verschillende onderwijsinstellingen. Op de laatste opleiding voordat ze naar de Willem van Oranjeschool ging, werd ze naast lerares, adjunct-directeur. ,,Ik wilde uiteindelijk directeur worden en kon zo alvast oefenen hoe het was om de baas te zijn.’’
Diversiteit
Haar droom kwam uit op de Willem van Oranjeschool. Ze mocht de school gaan leiden. ,,Als directeur kun je invulling geven aan je droomschool. Daarom wilde ik die baan zo graag.’’ In die droomschool zit ze nu. ,,Lange tijd werkte ik op een vrij witte school. Ik was op zoek naar een plek met meer diversiteit. Die heb ik hier gevonden. Hier hebben we 175 leerlingen van 26 verschillende nationaliteiten. Er is daardoor geen denken in verschillen en dat veroorzaakt een gemoedelijke sfeer. Dit is echt een leuke plek’’, betoogt ze trots.
Die goede sfeer heeft ze ook aan zichzelf te danken, bekent ze. ,,Als directeur heb je een flinke vinger in de pap als het gaat om het aannemen van mensen. Het is echt geen toeval dat ik een fijn team heb’’, zegt ze lachend.
Tikkertje
Toen ze directeur werd, moest Betty stoppen met lesgeven. Toch heeft ze veel contact met de leerlingen. ,,Ik sta elke ochtend bij de deur om iedereen te verwelkomen en in de pauzes doe ik mee met tikkertje. Dan ren ik dus gewoon over het schoolplein. Ik heb ook wel behoefte aan wat beweging halverwege de dag.’’
Over een paar jaar mag Betty met pensioen. Voor sommigen een moment om naartoe te leven. Betty denkt daar anders over. ,,Ik moet er niet aan denken om te stoppen.”
—
Wil je meer weten over de Willem van Oranjeschool, er is een nieuwe website met veel informatie en leuke foto’s: www.willemvanoranjeschool.nl
Geef een reactie